مسیر هموار پیروزی و اردوغان شکستناپذیر!
تاریخ انتشار: ۲۸ اردیبهشت ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۷۷۵۲۳۳
مهسا مژدهی: اردوغان عادت به باخت ندارد و هر بار که قدمی به آن نزدیک شده، اوضاع را طوری میچیند که با هر بهای ممکن جایگاه خود را حفظ کند. رجب طیب اردوغان اولین بار دقیقا ۲۰ سال قبل به عنوان نخست وزیر ترکیه قدرت را بهدست گرفت. پیش از این تاریخ مهمترین نقش سیاسی او حضور در مقام شهردار استانبول بود. مقامی که به اعتقاد برخی از کارشناسان سکوی پرتاب برای ریاست جمهوری در ترکیه به حساب میآید.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
اردوغان متولد سال ۱۹۵۴ است و سال دیگر هفتاد ساله میشود. با این حال او در ماههای اخیر ظاهرا کمی بیمار بهنظر می رسد و از حال رفتنش در یک برنامه زنده تلویزیونی گمانه زنی ها در مورد وضعیت سلامتی او را افزایش داده است. او که رهبر حزب عدالت و توسعه هم هست، برای نخستین بار در سال ۲۰۰۳ به قدرت رسید. او در انتخاباتهای بعدی هم که هر پنج سال یک بار برگزار میشود توانست در همان دور اول کار را تمام کند و نقشش را به عنوان رئیس جمهور به عهده بگیرد. او اصالتا از اهالی باتومی گرجستان است. اما در استانبول به دنیا آمده است و دوران مدرسه را در مدسه مذهبی امام خطیب گذرانده. تحصیلات دانشگاهی اردوغان امور اقتصادی و اداری است. رجب طیب وقتی در اداره حمل و نقل استانبول کار میکرد، به خاطر اینکه حاضر به تراشیدن ریش صورتش نشد، استعفا داد. بعد از کودتاه سال ۱۹۸۰ در ترکیه، احزاب این کشور منحصل شدند و سه سال طول کشید تا دوباره عضویت در آنها ازاد شد. در سال ۱۹۸۳ اردوغان به حزب رفاه پیوست.
بیشتر بخوانید: غیرمنتظرههای انتخابات ترکیه/ نتیجه نهایی را اوغان تعیین میکند؟ کلیچدار اوغلو، تهران، باکواز اواخر دهه ۸۰ تا اوایل دهه ۹۰ اردوغان کمترین شانسی برای به دست اوردن دل رای دهندگان استانبول نداشت. او که تلاش میکرد نماینده پارلمان شود، نتوانست آرای کافی را برای این کار به دست بیاورد. در سال ۱۹۹۱؛ یعنی ۹ سال قبل از آنکه اردوغان رئیس جمهور شود، بخت با او یار شد و حزب رفاه توانست ۱۰ درصد از آرای کل پارلمان را به دست بگیرد و اردوغان را هم به داخل مجلس بفرستد. در سال ۱۹۹۴ اردوغان ناگهان محبوب شد و به شهرداری استانبول رسید. وضعیت این شهر در آن زمان به ویژه از نظر سیستم حمل و نقل تعریفی نداشت و امنیتش هم چندان آش دهن سوزی نبود. رجب با بهبود همین دو موضوع توانست جای خود را در قلب مردم ترکیه باز کند.
در سال ۱۹۹۸ اتفاق عجیبی برای او افتاد و شهردار استانبول بابت خواندن یک شعر با محتوای دینی به ۱۰ ماه حبس محکوم شد و چهار ماهش را گذراند. اردوغان در تمام این سال ها حزب رفاه را تمام قد در کنار خود داشت و با این حال در ساال ۲۰۰۱ با همراهی عبدالله گل دست به ایجاد حزب عدالت و توسعه زد. او از سال ۲۰۰۳ سه دوره نخست وزیری را تجربه کرد. رشد اقتصادی بالای ترکیه در ۱۰ سال نخست روی کار آمدن اردوغان باعث شد که او محبوبیت روز افزونی را تجربه کند. تا قبل از تابستان ۲۰۱۳ همه چیز بر وفق مراد اردوغان پیش میرفت. اما توسعه طلبی او پایانی نداشت. معترضان به تغییر کاربری پارک گزی اولین گروهی بودند که به اردوغان نه گفتند. در سال ۲۰۱۴ او وقتی دید که دیگر نمیتواند نخست وزیر باشد در انتخابات ریاست جمهوری شرکت کرد که پیش از آن فرمالیه به حساب میآمد. اما منتقدان او به خوبی میدانستند که اردوغان کسی نیست که به منصب ظاهری کفایت کند و همه قدرت را یکجا از آن خود میخواهد و دغدغه سلطان شدن را در سر دارد.
هر چند اردوغان توانست رئیس جمهور ترکیه شود اما در سال ۲۰۱۵ حزبش برای مدتی کوتاه اکثریت را در پارلمان باخت و بعد یک سال بعد ماجرای کودتا پیش آمد. از آن تاریخ به بعد رئیس جمهور ترکیه دست به زندانی کردن و خانه نشین کردن تعدادی از ارتشیان و اساتید دانشگاهی زد که به اعتقاد او در کودتا دست داشته اند. برخی این اقدام اردوغان را تسویه حساب سیاسی میدانند. چرا که در پی این کودتا ۱۵۰ هزار کارمند دولت اخراج شدند و ۵۰ هزار نفر به زندان رفتند.
انتخابات پارلمانی و شهرداری سال ۲۰۱۹ اردوغان را در سرازیری قرار داد. حزب او در استانبول و انکارا و ازمیر شکست خورد وشهرداری استانبول به یکی از جدیترین منتقدان او رسید.
راه اردوغان هموار استهرچند که نظرسنجیهای پیش از انتخابات ترکیه خبر از شانس بالای قلیچدار اوغلو؛ رغیب اردوغان میدادند اما اوضاع آنطور که پیشبینی میشد پیش نرفت. قلیچدار کمتر از ۴۵ درصد آرا را به دست اورد و اردوغان بیش از ۴۹ درصد رای داشت. این اعداد و ارقام باعث شد تا انتخابات به دور دوم بکشد و قرار است روز جمعه هفتم خرداد، مردم ترکیه یک بار دیگر برای تعیین تکلیف نهایی پای صندوق رای بیایند. اردوغان شهرهای ازمیر و استانبول و آنکارا و دیاربکر را از دست داد. با این حال شهرهایی مانند هاتای که درگیر زلزله بودند، در کمال تعجب رای بالایی را به او دادند.
سینان اوغان فردی که بیش از پنج درصد از ارا را داشته و باید با یکی از گزینهها همراهی کند، جزو احزاب ملی گرای تند در ترکیه است و یکی از شروطش را برای ائتلاف؛ دور شدن کاندیدای ریاست جمهوری از کردها عنوان کرده است. این در حالیست که کردهای ترکیه یکی از حامیان اصلی قلیچدار اوغلو هستند و برائت از آنها میتواند باعث شود تا آنها با صندوق رای قهر کنند. از طرف دیگر اردوغان ید طولایی در ائتلاف کردن حتی با مخالفان خود دارد. او برای رسیدن به قدرت در ترکیه؛ پافشاری عجیبی دارد و در طول این سال ها هیچگاه شکست نخورده است. به نظر میآید که هر چند کار قلیچدار اوغلو بسیار سخت است اما رییس جمهور شدن او غیرممکن نیست. چرا که این اولین بار است که اردوغان نتوانسته رضایت ۵۰ درصد از رای دهندگان را به خود جلب کند.
قلیچدار اوغلو کمی بدشانسی هم اورده است. او کاریزمای اردوغان را ندارد و همین نکته ای است که مدام باعث شکست او شده است. از طرف دیگر معاون قلیچدار اوغلو در حزب جمهوری خواه خلق به طور ناگهانی در اواسط هفته استعفا داد. دلیل این استعفا مشخص نیست. اما میتواند به معنای مشکلات داخلی در حزب جمهوری حواه خلق باشد. برخی معتقدند این استعفا اعلام زود هنگام شکست است.
۳۱۱۳۱۲
کد خبر 1767196منبع: خبرآنلاین
کلیدواژه: ترکیه رجب طیب اردوغان قلیچدار اوغلو رئیس جمهور
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۷۷۵۲۳۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ترکیه باید گام های عملی برای دفاع از مردم غزه بردارد
به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صدا و سیما روزنامه رأی الیوم نوشت: رئیس جمهور ترکیه باید گام های عملی برای دفاع از مردم غزه بردارد و ناوگان دریایی کشورش را برای تأمین امنیت کشتی های حامل مواد غذایی، به نوار غزه اعزام کند.
عبدالباری عطوان سردبیر روزنامه رأی الیوم در یادداشتی که در وبگاه این روزنامه منتشر شد، ابتدا این سئوال را مطرح کرد که چرا ما رئیس جمهور اردوغان را سرزنش می کنیم و از او می خواهیم که اقدامات عملی برای حمایت از برادران گرسنه اش که در نوار غزه محاصره شده اند، انجام دهد؟ سپس در پاسخ به این سئوال نوشت: این روزها، رجب طیب اردوغان رئیس جمهور ترکیه، هم در داخل ترکیه و هم در محافل برخی از مقامات حزب حاکم این کشور، مورد انتقاد شدید قرار دارد.
انتقادهای احزاب مخالف هم که جای خود دارد. از اینرو، محبوبیت او در میان جهان عرب و کشورهای اسلامی با کاهش مواجه است. علت آن، کوتاهی وی در برداشتن «گامهای عملی» برای مقابله با جنگ نسل کشی و پاک سازی نژادی است که رژیم اشغالگر اسرائیل در نوار غزه راه انداخته است. این در حالی است که کشورهایی با مساحت کوچک اما اخلاقی بسیار بزرگ، مانند کشور برادر یمن، گام های عملی برداشته اند.
درست است که اردوغان اظهاراتی تند علیه بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل بیان کر و او را هیتلر جدید، توصیف کرد اما منتقدان او، از جمله خود ما، او را به علت قطع نکردن روابط دیپلماتیک با تل آویو و ادامه همکاری تجاری دوجانبه به همان شکلی که بود و بدون هیچ کاهشی، سرزنش می کنیم.
منتقدان رئیس جمهور اردوغان در ترکیه این روزها در مورد حضور ناوگان دریایی عظیم شامل ۶۹ کشتی در اندازههای مختلف صحبت میکنند که متعلق به فرزندان مقامات برجسته نزدیک به او در حزب حاکم عدالت و توسعه است که حمل و نقل و ایمن سازی کالاها و محصولات غذایی و سوخت برای رژیم اشغالگر را انجام میدهد. این کشتیها امنیت معادل ۵۶ درصد نیاز بازار اسرائیل از سبزیجات و میوههای تازه و خشک و حدود ۷ درصد نیاز اسرائیل به نفت را تأمین میکنند. این فرایندی است که سود کلانی برای این افراد و برای خزانه داری ترکیه به همراه دارد که در قالب گرفتن هزینه و مالیات، صورت میگیرد. بنابراین، این اقدام ترکیه با میراث اعتقادی اسلامی و ارزشهای اخلاقی انسانی این کشور در تضاد است.
به گفته منابعی که به تازگی از آنکارا وارد بیروت شده اند، رجب طیب اردوغان از این صادرات آگاه است و در برابر فشارهای زیاد برخی از مقامات ارشد حزبش که مخالف آنها هستند و از او خواسته اند که این کار را انجام ندهد، مقاومت کرده است، زیرا در حال حاضر ، منافع اقتصادی ترکیه را بالاتر از همه ملاحظات قرار می دهد، چرا که لیر ترکیه فشار فزاینده ای را تجربه کرده است که منجر به از دست دادن درصد زیادی از ارزش خود در ماه های اخیر شده است.
شاید رئیس جمهور اردوغان با حامیان خود بحث کند که یک پل زمینی وجود دارد که کالا و غذا را به رژیم اشغالگر منتقل می کند که از ابوظبی شروع می شود، از عربستان سعودی و اردن می گذرد و محموله های خود را در بندر حیفا تخلیه می کند. افزون بر آن، شش دولت روابط خود را با رژیم اشغالگر عادی سازی کرده اند (مصر، اردن، امارات، بحرین، مغرب و تشکیلات خودگردان فلسطین) و روابط خود را با رژیم اشغالگر قطع نکردند و سفارتخانه های خود را در آنجا نبستند، پس چرا ترکیه را مقصر بدانیم و سرزنش کنیم؟
این پاسخ ترکیه حقیقت دارد، اما ترکیه و اردوغان رئیس جمهور آن را از اتهام خیانت به مردم فلسطین، رها کردن بی گناهان بی دفاع نوار غزه و برنداشتن گام های عملی برای دفاع از آنها، و از مقاومت، مبرا نمی کند. مقاومتی که جنبش ها و حماس که رهبری آن را بر عهده دارد روابط راهبردی و نزدیک با آنکارا دارند. بنابراین الگوی ترکیه نباید کشورهایی باشند که روابط خود را با رژیم صهیونیستی عادی سازی کردند، بلکه باید کشورهایی باشند که دشواری ها را تحمل و در برابر عادی سازی روابط ، مقاومت کردند، و در مقابل این رژیم اشغالگر ایستادند و بهای سنگینی پرداخت کردند، مانند سوریه، لبنان، الجزایر، یمن، تونس، عراق، و غیره.
البته ترکیه مانند بحرین یا امارات یا حتی مصر نیست، زیرا وارث یک امپراتوری اسلامی است که حدود ۶۰۰ سال بر منطقه حکومت کرد و نیروهای خود را به بهانه حمایت از مظلوم و توقف جنگ و آزار و اذیت و تحقق عدالت، به سوریه اعزام کرد؛ بنابراین سکوت آن در قتل عام، پاکسازی قومی و تجاوز نظامیان صهیونیست به زنان آزاده در نوار غزه، همه ادعاهای قبلی را از بین میبرد و بی اعتبار بودن آنها را آشکار میکند.
ترکیه ارتش قوی و ناوگان عظیمی دارد و رئیس جمهور اردوغان حداقل می توانست این ناوگان عظیم را برای محافظت از کشتی های مملو از مواد غذایی و دارو برای مردم گرسنه محاصره شده غزه بفرستد، هرچند یکی از مهمترین وظایف اخلاقی و دینی این ارتش و کشتی ها و هواپیماهایش مداخله در جنگ و محافظت و دفاع از کودکان و زنان فلسطینی است نه اینکه تنها آنها را از گرسنگی نجات دهد که این حداقل هم صوت نگرفت.
رئیسجمهور ترکیه هنگامی که در مجمع داووس با شیمون پرز نخست وزیر اسرائیل روبرو شد و نژادپرستی و بربریت وی را افشا کرد و از مردم فلسطین در نوار غزه در برابر تجاوزات اسرائیل در آن زمان - که بسیار کمتر از الان بود - دفاع کرد، از محبوبیت صدها میلیون عرب و مسلمان برخوردار و وارد قلب آنها شد. اما محبوبیت او کم کم از قلب آنها خارج شد و به دلیل مواضع او، دولت و ارتش غول پیکرش، که تنها تماشاگر جنایتهاست، با اینکه تقریبا شش ماه از شروع آن می گذرد؛ محبوبیت خود را در میان کشوهای عربی و اسلامی از دست داد.
رئیس جمهور اردوغان هنوز فرصت دارد تا آبرو و جایگاه خود را با مقابله عملی و با تمام ابزارهای موجود، با توقف صادرات ترکیه به تل آویو، بستن سفارت ترکیه در آنجا و سفارت اسرائیل در آنکارا، و تهدید به استفاده از زور، یا حتی استفاده از زور برای نجات دو میلیون مسلمان (عثمانی های سابق) از نابودی حفظ کند. فقط اندکی عمر باقی مانده است، ای رئیس جمهور اردوغان پس بشتاب!.
آیا رئیس جمهور اردوغان این کار را انجام خواهد داد، به خصوص که او در آستانه انتخابات شهرداری است که ممکن است در تاریخ سیاسی او به طور مثبت یا منفی تعیین کننده باشد،؟ ما امیدواریم.